The Yardbirds

De in Zaandam geboren Martin Rep heeft een geweldige website/blog waarop hij veel verhalen plaatst over zijn jeugd in Zaandam. Maar dat niet alleen. Hij vertelt ook over zijn tienerjaren en zijn latere verblijf in Zaandam.

Martin heeft me toestemming gegeven om zijn verhaal The Yardbirds op mijn website te plaatsen. De Aukje in dit verhaal ben ik. En Rob is Rob Berghege, die helaas op 9 februari 2014 is overleden.

The Yardbirds

De dag na mijn twintigste verjaardag, maandag 11 april 1966, Tweede Paasdag, speelden The Yardbirds in het Concertgebouw in Haarlem. Rob en vooral ik waren gek op de band: progressieve beat met een geweldig goed gitaargeluid. The Yardbirds leverden uitstekende sologitaristen op, zoals Eric Clapton, Jimmy Page en Jeff Beck.

Rob had inmiddels een soort verkering met een langharig meisje. Aukje heette ze, ze hield het midden ergens tussen Marianne Faithfull en Françoise Hardy. Zij ging met Rob naar Haarlem, ik zou er per brommer naar toe rijden en hen daar ontmoeten.

Dat laatste kostte nogal wat moeite. We kenden Haarlem niet zo goed en een duidelijk punt om elkaar te zien, hadden we niet afgesproken. Uiteindelijk lukte het. Rob en Aukje hadden kaartjes gekocht. Vreemd genoeg waren die niet zo duur.

We moesten flink wat tijd stukslaan voor het concert begon. We hingen wat rond in een café en een automatiek. Ik voelde me het vijfde wiel aan de wagen, naast Rob en Auk. Toen het Concertgebouw eenmaal openging, was het wachten nog niet voorbij: er was een lang en niet al te interessant voorprogramma. Een positieve uitzondering was Rob Hoeke‘s Boogie Woogie Quartet. Ondanks de verkeerde naam en het feit dat het eigenlijk een jazzband was, werd de groep door Nederlandse beatliefhebbers wel gewaardeerd. Rob Hoeke was een virtuoze pianist. In 1966 had hij bovendien al zijn vingers nog.

Ten slotte The Yardbirds. Het was een kort en teleurstellend optreden, al trad Eric Clapton, die de groep al had verlaten, op als invaller voor Jeff Beck. In het dagboek dat ik destijds bijhield, noteerde ik dat ze maar drie nummers speelden: Heartful of Soul, Shapes of Things en ‘een derde nummer’. Daarmee was het afgelopen. Het was ons nu duidelijk geworden waarom de kaartjes zo goedkoop waren geweest. Volgens ons speelde de band nog playback ook.

We gingen met z’n drieën met de trein naar huis. Ik liet de brommer, de Kapitein Mobilette van m’n vader, bij het station van Haarlem staan. Die zou ik later wel ophalen - maar dat is een ander verhaal.

Wil je terug naar de homepagina? Dat kan.

http://www.aukjeshobbys.nl/