Meisjes van Verkade

Met honderden tegelijk huppelden de meisjes van Verkade ’s morgens onder de fabriekspoorten door. Ze kwamen veelal met de trein uit Amsterdam en liepen het laatste eindje samen op naar de Zaanse Westzijde waar Ericus Gerhardus Verkade in 1886 zijn broodfabriekje was gestart. Dit familiebedrijfje groeide in honderd jaar uit tot een groot complex waar niet alleen rollen beschuit en mariabiscuits, maar ook bonbons, crackers en waxinelichtjes met duizenden tegelijk van de band rolden.

De meisjes droegen blauwe werkschorten en een haarnetje op het hoofd. Ze zaten aan de lopend band, waar ze trommels met koekjes moesten vullen. En dat moest in een razend tempo. In het Verkadepaviljoen op de Zaanse Schans staan een aantal van de originele machines opgesteld. Hier kan je zien hoe er biscuitjes en chocoladerepen werden gemaakt. Ook kan je zelf ervaren hoe het is om Verkademeisje te zijn. Aan de lopende band moet je de verschillende koekjes in een luxe trommel doen. Ik was er met mijn kleindochter Gina en een vriendinnetje. Vol goede moed gingen we aan de slag. De beide meiden lukte het aardig om het tempo bij te houden, maar ik bakte er niks van. De koekjes rolden gebroken en wel op het eind van de lopende band op de vloer. Na vijf minuten was ik al ontslagen. Gelukkig waren het geen echte koekjes. Het is allemaal digitaal, maar wel levensecht.

De meisjes van Verkade deden niet alleen lopende band werk. Zo ontdeden ze ook de kersen van hun steeltjes en doopten ze in de brandewijn voor de kersenbonbons. Ook voorzagen ze handmatig de cafénoir-koekjes van hun koffiebruine bovenlaag.

Verkade was een goede werkgever. Zo was er een grote kantine met echt servies en echt bestek waar de dames kletsend, breiend of lezend pauzeerden. Maar het liefst brachten de meisjes hun vrije minuten door op de groene grasmat in de tuin, waar ze zich mochten uitleven op schommel, wip of draaimolen.

De familie Verkade toonde zich ook op andere vlakken een sociaal werkgever. En er was de Verkade-drumband die het land doortrok. In de Amsterdamse trams hingen wervende folders met de aanmoediging ‘Meisjes kom werken bij Verkade en neem gerust je moeder mee’. De bestemming van de vrouw was nog steeds huwelijk en kinderen, zo konden de meisjes van Verkade ook deelnemen aan kook- en naailessen om ze klaar te stomen voor het huwelijk.

Daarnaast heeft Verkade door zijn bedrijfscultuur meegewerkt aan de emancipatie van de vrouw. Bedenk wel, vroeger hadden vrouwen maar weinig mogelijkheden op de arbeidsmarkt. Ze konden onderwijzeres of verpleegster worden. In de meeste functies werden vrouwen ontslagen als ze gingen trouwen. Ze nam immers de plaats in van een kostwinner, een man. Verkade deed daar niet aan mee.

Toen het bedrijf een eigen crèche opende, konden ook vrouwen met kinderen in de fabriek aan de slag. Lees meer in het boek: Ruytermeisjes en Verkadevrouwen.

Ga naar de pagina online aanbiedingen voor meer informatie over boeken en dvd's, met betrekking tot onderwerpen op mijn website.

http://www.aukjeshobbys.nl/133528243

De bezoekers van deze pagina gingen ook naar de Spaghettiflat. In deze flat in Poelenburg woonden hoofdzakelijk Italianen.

Meer weten? Klik op onderstaande link

http://www.aukjeshobbys.nl/169500624

Ga je liever naar de homepagina voor het laatste nieuws?

Ga dan naar: http://www.aukjeshobbys.nl/133528213